BUSTE ALBERT BRUGGEMAN

BUSTE ALBERT BRUGGEMAN (WERNER HEYNDRICKX)

(1872-1960) Hij was gehuwd met Marie Peleman (1871-1960) en was vader van 3 kinderen Louis, Paula en Albert Jr.

Hij wordt aangeduid als “nijveraar” wat in Sint-Niklaas betekend dat hij fabrikant was. Zijn firma  “Tissage de Tapis et d’Ameublement Bruggeman” was initieel klein gestart in de Walburgstraat om daarna definitief naar de Lamstraat te verhuizen. Daar gaat het bedrijf uitgroeien tot een gerenommeerde tapijtweverij die zich kon richtten op de  wereldwijde export.

Volgens kleinzoon, Danny Bruggeman, had Albert Senior, een sterke persoonlijkheid en overtuiging waardoor hij soms onwrikbaar leek. Toch was hij ook altijd de Pater familias met veel steun en zorg voor zijn 2 broers en 3 zussen. Iemand waar iedereen bij terecht kon, niet enkel voor raad maar ook voor daadwerkelijke hulp.

Als werkgever droeg hij op zijn manier bij aan het welbevinden van de arbeiders door de werkomstandigheden merkelijk te verbeteren.

Rond WOII, de periode waarin de buste gemaakt werd, zetelde hij ook in de “Werkrechtersraden” waar men de geschillen tussen werkgevers en werknemers op een zo neutrale manier probeerde op te lossen

De bustes van Werner Heynderickx zouden gemaakt zijn tussen 1935 en 1945. Dan was Albert Bruggeman al boven de 60. Je merkt toch de onverminderde krachtdadigheid die van deze persoon uitgaat. Iemand met een vastberadenheid, maar ook met een zekere mildheid. Streng, maar rechtvaardig. Of zoals het beeld laat vermoeden: een man uit één stuk.

Met dank aan kleinzoon Dany Bruggeman voor de info

HEYNDRICKX Werner (1909 – 1986)

Werner Heyndrickx is een beeldhouwer van portretten en figuren.  Zijn vader, Joseph Heyndrickx, was steenkapper.  Opleiding aan de academies van Sint-Niklaas en Antwerpen en aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen in het atelier van Ernest Wijnants.  Leraar beeldhouwen aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas en aan het Hoger Instituut te Antwerpen.

Het atelier van Werner Heyndrickx was gelegen vlak bij het kerkhof van Tereken.  Voor het bronsgieten deed hij beroep op een vaste bronsgieter, Achiel Vindevogel, in Zwijnaarde.  Hij hechtte ook veel belang aan de patina van een beeld.

Vooral in zijn vroege werken is duidelijk de invloed zichtbaar van zijn leraars, Arthur Dupon en zeker van Ernest Wijnants: in de monumentaliteit en in de herleiding van een beeld tot een aantal gestileerde vlakken.  Deze eerder synthetiserende stijl is te herkennen in de sobere apostelbeelden die Werner Heyndrickx maakte voor de Christus Koningkerk te Sint-Niklaas.  Al zijn de hoofden, de handen en de voeten met precisie en detaillering uitgewerkt, de verticale plooien zijn gestileerde vlakken.  In de beelden  ‘Contemplatie’ en ‘Familie’ is deze stilering eveneens duidelijk.

De portretten van Werner Heyndrickx getuigen van een scherpe waarneming.  Zij zijn het resultaat van een blijvend zoeken naar een trefzekere gelijkenis en het karakter van de geportretteerde.

Hij nam deel aan heel wat tentoonstellingen in binnen- en buitenland: te Antwerpen, Gent, Luik, Namen, Parijs, Praag en Bratislava. Prijzen: de ‘Godecharleprijs’, de ‘Van Leriusprijs’, de ‘Prijs Doutrelon de Try’ en de ‘Prijs van de Provincie Oost-Vlaanderen voor Beeldhouwkunst’.

Kunst in de Stad toont van Werner Heyndrickx een vijftiental werken.

Kunst in de Stad, 24 april 2010