BUSTE KAREL MECHIELS (ALBERT TERSAGO)
MECHIELS Karel (1927 – 2017)
Schilder, tekenaar, pastellist, aquarellist en etser. Studeert aan de academie van Sint-Niklaas. Zet na de oorlog zijn studie verder aan de academie en het Hoger Instituut te Antwerpen. Behaalt verschillende prijzen : in 1949 de ‘Prijs Laurent Meeus’; in 1951 de ‘Prijs Burgemeester Camille Huysmans’; in 1952 de ‘2de Prijs van Rome schilderkunst’; in 1952-1953 de ‘Meesterschapsbeurs’ en de ‘Prijs Hélène Goldmuntz’.
Van 1955 tot 1962 leraar portret- en figuurtekenen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Mechelen. Huwt met kunstenares Vera Neels. Van 1962 tot 1991 directeur van de Academie te Sint-Niklaas. Met een volledig nieuw leerplan breidt de academie uit van 300 naar 3000 leerlingen. In 1980 medeoprichter van Kunstkring Kallipègè.
Schildert, tekent en etst portretten, naakten, landschappen, stillevens. Karel Mechiels verdiept zich grondig in de traditie. De beheersing van het metier is van het allergrootste belang. Zijn oeuvre getuigt van een authentieke en eerlijke zoektocht naar de mogelijkheden van de plastische taal. Hij denkt en ziet in vormen en kleuren. De natuur is voor hem de enige inspiratiebron. Hij wil de werkelijkheid doorgronden en er een nieuw bestaan aan geven. Een uitspraak van Auguste Rodin in zijn testament (1911) geldt zeker voor Karel Mechiels: “ Kunst begint bij de innerlijke werkelijkheid.”
TERSAGO Albert (1947-2019)
Beeldhouwer. Opleiding aan het Hoger Sint-Lucasinstituut te Gent (1968-1971) en aan de academie te Antwerpen (1971-1973); aan het Hoger Instituut te Antwerpen onder leiding van beeldhouwer Mark Macken (1973-1974). Leraar beeldhouwen en toegepaste beeldhouwkunst aan de academie te Sint-Niklaas (1975-1985). Rijksinspecteur beeldende kunsten (1985-2011).
‘Prijs Van Lerius’ voor figuurboetseren. Laureaat van de ‘Prijs Rembrandt Bugatti’. ‘Prijs Bank van Parijs en de Nederlanden’ voor figuurtekenen.
Voor Albert Tersago is de waarneming primordiaal, zowel van de visuele als van de emotionele werkelijkheid. Hierbij betekent de mens in al zijn facetten een onuitputtelijke bron van inspiratie. Om zijn waarneming beeldend vorm te geven hecht Tersago groot belang aan het metier. Doorheen de jaren verdiept hij zich in de geheimen van de materie om zijn artistieke kunde te vervolmaken.
Uit een aantal beelden spreekt het ideaal van de klassieke schoonheid. Andere beelden doen eerder modern aan, doordat de strikte realiteit plaats maakt voor vereenvoudiging en stilering.
Kunst in de Stad, 20 mei 1989