BUSTE FRANCOIS SCHOETERS (WERNER HEYNDRICKX)
(Sint-Niklaas 12 maart 1891 – Hamme 24 juli 1961)
Rond de eeuwwisseling van de 19de naar de 20ste eeuw is er in het Belgisch Staat blad sprake van ‘Schoeters Frères et Soeurs’. Bertha Schoeters, medestichtster van de vennootschap voor handel en textielwaren, zou de akte goedgekeurd hebben met een kruisje, omdat ze ongeletterd was. Deze eerste vennootschap leek evenwel onhoudbaar.
In 1922 stichtten François en Constant Schoeters samen G. Derre een nieuwe vennootschap. Al vlug verdween Derre uit het bestuur. François en Constant gingen verder. In 1930 werd een definitieve vennootschapsvorm gesticht onder de benaming: ‘S.A. Retorderie François Schoeters’. De zaken floreerden en dank zij de inzet van Lucien Neirinckx en goed administratief personeel draaide de zaak ook verder tijdens WOII.
Toen de betrokkenheid van Frans Schoeters op het bedrijf evenwel verwaterde en een virtueel faillissement dreigend was, kreeg Neirinckx de hele zaak in handen. Hij was in staat als bedrijfsleider het bedrijf opnieuw te doen floreren zodat het uitgroeide tot vier vennootschappen:’Retorderie Fr. Schoeters’, ‘Ververij Schoeters’, ‘Beljacman’ en ‘Filterors’.
In 1966 zocht Lucien Neirinckx, die kinderloos was, een potentiële overnemer. Hij verkocht de vennootschap aan zijn buur, Albert Bruggeman, die een volledig verticaal geïntegreerd textielbedrijf verkreeg: vertrekkende van de grondstoffen en half-fabrikaten (Schoeters) tot het verweven van de garens tot meubelstoffen en tapijten (nv. Tissages Bruggeman). Daarna bestuurde de zoon, Dany Bruggeman, het hele textielgebeuren tot in 2009.
Met dank aan Dany Bruggeman voor de info
HEYNDRICKX Werner (1909 – 1986)
Werner Heyndrickx is een beeldhouwer van portretten en figuren. Zijn vader, Joseph Heyndrickx, was steenkapper. Opleiding aan de academies van Sint-Niklaas en Antwerpen en aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen in het atelier van Ernest Wijnants. Leraar beeldhouwen aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas en aan het Hoger Instituut te Antwerpen.
Het atelier van Werner Heyndrickx was gelegen vlak bij het kerkhof van Tereken. Voor het bronsgieten deed hij beroep op een vaste bronsgieter, Achiel Vindevogel, in Zwijnaarde. Hij hechtte ook veel belang aan de patina van een beeld.
Vooral in zijn vroege werken is duidelijk de invloed zichtbaar van zijn leraars, Arthur Dupon en zeker van Ernest Wijnants: in de monumentaliteit en in de herleiding van een beeld tot een aantal gestileerde vlakken. Deze eerder synthetiserende stijl is te herkennen in de sobere apostelbeelden die Werner Heyndrickx maakte voor de Christus Koningkerk te Sint-Niklaas. Al zijn de hoofden, de handen en de voeten met precisie en detaillering uitgewerkt, de verticale plooien zijn gestileerde vlakken. In de beelden ‘Contemplatie’ en ‘Familie’ is deze stilering eveneens duidelijk.
De portretten van Werner Heyndrickx getuigen van een scherpe waarneming. Zij zijn het resultaat van een blijvend zoeken naar een trefzekere gelijkenis en het karakter van de geportretteerde.
Hij nam deel aan heel wat tentoonstellingen in binnen- en buitenland: te Antwerpen, Gent, Luik, Namen, Parijs, Praag en Bratislava. Prijzen: de ‘Godecharleprijs’, de ‘Van Leriusprijs’, de ‘Prijs Doutrelon de Try’ en de ‘Prijs van de Provincie Oost-Vlaanderen voor Beeldhouwkunst’.
Kunst in de Stad toont van Werner Heyndrickx een vijftiental werken.
Kunst in de Stad, 24 april 2010