BUSTE HENRI DE LOVINFOSSE

BUSTE HENRI DE LOVINFOSSE (WERNER HEYNDRICKX)

(Luik 1897 - 1977) Gehuwd met Fernande Roos, dochter van Alexis Roos. Ze kregen drie kinderen.

Henri de Lovinfosse wordt aangeduid als ‘nijveraar’, wat voor de streek betekent dat hij fabrikant was. In 1925 richtte in Opwijk de firma Manta (Spaans voor ‘deken’) op. Hij verhuisde de zetel in 1930 naar Waasmunster en breidde de producten uit met een topdeken: ‘Sole Mio’.

In 1954 stelde de Manta  1200 arbeiders en bedienden te werk en leverde goederen in 106 landen over de vijf continenten. Er bestond een sociale en medische dienst en er was een bibliotheek voor de personeelsleden. Bij een huwelijk kreeg het koppel een ‘Sole Mio’ als geschenk.  De firma sponsorde de Voetbalclub FC Sparta en de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia.

Na de oorlog werd Henri voorzitter van de kerkfabriek van centrum Waasmunster en schonk in 1952 twee nieuwe klokken, die nog altijd luiden. De Manta moest in 1987 uiteindelijk sluiten.

De familie de Lovinfosse, met Henri op kop, heeft veel bijgedragen aan de welvaart van de Waasmunsterse bevolking en de onmiddellijke omgeving.

Uit deze korte beschrijving blijkt dat Henri de Lovinfosse een cultureel en sociaal bewogen man was.

Met dank aan de Heemkundige Kring Waasmunster voor de info

HEYNDRICKX Werner (1909 – 1986)

Werner Heyndrickx is een beeldhouwer van portretten en figuren.  Zijn vader, Jozef Heyndrickx, was steenkapper.  Opleiding aan de academies van Sint-Niklaas en Antwerpen en aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen in het atelier van Ernest Wijnants.  Leraar beeldhouwen aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas en aan het Hoger Instituut te Antwerpen.

Het atelier van Werner Heyndrickx was gelegen vlak bij het kerkhof van Tereken.  Voor het bronsgieten deed hij beroep op een vaste bronsgieter, Achiel Vindevogel, in Zwijnaarde.  Hij hechtte ook veel belang aan de patina van een beeld.

Vooral in zijn vroege werken is duidelijk de invloed zichtbaar van zijn leraars, Arthur Dupon en zeker van Ernest Wijnants: in de monumentaliteit en in de herleiding van een beeld tot een aantal gestileerde vlakken.  Deze eerder synthetiserende stijl is te herkennen in de sobere apostelbeelden die Werner Heyndrickx maakte voor de Christus Koningkerk te Sint-Niklaas.  Al zijn de hoofden, de handen en de voeten met precisie en detaillering uitgewerkt, de verticale plooien zijn gestileerde vlakken.  In de beelden  ‘Contemplatie’ en ‘Familie’ is deze stilering eveneens duidelijk.

De portretten van Werner Heyndrickx getuigen van een scherpe waarneming.  Zij zijn het resultaat van een blijvend zoeken naar een trefzekere gelijkenis en het karakter van de geportretteerde.

Hij nam deel aan heel wat tentoonstellingen in binnen- en buitenland: te Antwerpen, Gent, Luik, Namen, Parijs, Praag en Bratislava. Prijzen: de ‘Godecharleprijs’, de ‘Van Leriusprijs’, de ‘Prijs Doutrelon de Try’ en de ‘Prijs van de Provincie Oost-Vlaanderen voor Beeldhouwkunst’.

Kunst in de Stad toont van Werner Heyndrickx een vijftiental werken.

Kunst in de Stad, 24 april 2010