BUSTE WERNER RUMES

BUSTE WERNER RUMES (WERNER HEYNDRICKX)

(3 mei 1899-20 sept. 1968) was gehuwd met Adrienne Bruwiere (1898-1956)

En had 2 kinderen Greta (°1928-2004) en Karel Rumes (°1932-1995)

Werner Rumes wordt aangeduid als “Mecenas”. Hoogstwaarschijnlijk was hij dat ook want hij droeg cultuur hoog in het vaandel.

“Hij had goede banden met Lea Steppe, Romain Malfliet, Sander Wijnants, Karel Aubroeck en natuurlijk ook met Werner Heynderickx. Zijn liefde voor kunst was een deel van hem.” zegt zijn familie over hem.

In 1943 wordt de functie van ereambtelijk leider van de Kultuurcommissie dan ook aan hem toegewezen.

Hij was echter nog veel meer dan dat.

De breigoedhandel “Werner Rumes-Bruwiere” was in de Prins Albertstraat gevestigd. Later richt zijn schoonzoon “Immo Hylebos” op op dezelfde locatie.

“Als ik aan bompapa denk, denk ik aan een zeer verzorgde man, fijn snorretje, een das met dasspeld, een “stoefertje” in zijn vest en een deukhoed. Aan de muren in zijn huis hingen veel schilderijen en pentekeningen van bevriende kunstenaars en er stond hier een daar een beeld.” aldus de familie.

Aangezien Werner Heynderickx “karakterkoppen” maakt, vinden we de typering die de familie geeft ook terug in het beeld dat Heynderickx tussen 1938 en 1945 van hem maakte. Hij brengt door de gebruikte details een verzorgde, fiere maar ook zorgzame veertiger in beeld. Hij slaagt er desalniettemin ook in om de ernst van de nijveraar en een zekere minzaamheid van de kunstliefhebber in het werk naar voor te brengen.

Met dank aan de familie Hylebos voor de info

HEYNDRICKX Werner (1909 – 1986)

Werner Heyndrickx is een beeldhouwer van portretten en figuren.  Zijn vader, Joseph Heyndrickx, was steenkapper.  Opleiding aan de academies van Sint-Niklaas en Antwerpen en aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen in het atelier van Ernest Wijnants.  Leraar beeldhouwen aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas en aan het Hoger Instituut te Antwerpen.

Het atelier van Werner Heyndrickx was gelegen vlak bij het kerkhof van Tereken.  Voor het bronsgieten deed hij beroep op een vaste bronsgieter, Achiel Vindevogel, in Zwijnaarde.  Hij hechtte ook veel belang aan de patina van een beeld.

Vooral in zijn vroege werken is duidelijk de invloed zichtbaar van zijn leraars, Arthur Dupon en zeker van Ernest Wijnants: in de monumentaliteit en in de herleiding van een beeld tot een aantal gestileerde vlakken.  Deze eerder synthetiserende stijl is te herkennen in de sobere apostelbeelden die Werner Heyndrickx maakte voor de Christus Koningkerk te Sint-Niklaas.  Al zijn de hoofden, de handen en de voeten met precisie en detaillering uitgewerkt, de verticale plooien zijn gestileerde vlakken.  In de beelden  ‘Contemplatie’ en ‘Familie’ is deze stilering eveneens duidelijk.

De portretten van Werner Heyndrickx getuigen van een scherpe waarneming.  Zij zijn het resultaat van een blijvend zoeken naar een trefzekere gelijkenis en het karakter van de geportretteerde.

Hij nam deel aan heel wat tentoonstellingen in binnen- en buitenland: te Antwerpen, Gent, Luik, Namen, Parijs, Praag en Bratislava. Prijzen: de ‘Godecharleprijs’, de ‘Van Leriusprijs’, de ‘Prijs Doutrelon de Try’ en de ‘Prijs van de Provincie Oost-Vlaanderen voor Beeldhouwkunst’.

Kunst in de Stad toont van Werner Heyndrickx een vijftiental werken.

Kunst in de Stad, 24 april 2010